گزارش‌های رسیده به سازمان حقوق بشر کارون حاکی از آن است که پیکر امیر (عبدالنور) نیسی، زندانی عقیدتی عرب اهوازی، پس از مرگ در زندان شیبان اهواز، پنجشنبه 29 آبان تحت کنترل کامل نیروهای امنیتی دفن شد و خانواده وی از حضور در هرگونه مراسم سوگواری و وداع محروم شدند.
بر اساس اطلاعات سازمان و منابع محلی، خانواده تنها توانستند مادر امیر نیسی برای چند ثانیه کوتاه پیکر فرزندش را مشاهده کند و سپس مأموران امنیتی، بدون حضور سایر بستگان، اقدام به دفن وی کردند. دفن پیکر در محیطی کاملاً امنیتی و بدون امکان برگزاری مراسم عمومی انجام شد.
این اقدام نمونه‌ای روشن از سلب حقوق طبیعی خانواده‌ها و محدود کردن مراسم سوگواری و ادامه سیاست‌های امنیتی علیه زندانیان عقیدتی حتی پس از مرگ آن‌ها است.
محرومیت درمانی پیش از مرگ
امیر نیسی، متولد ۱۳۷۷ و اهل روستای بیت‌دنیار (مسیر تصفیه–اهواز)، سال‌ها از بیماری مزمن و عفونت گسترده داخلی ناشی از مو برگشتی رنج می‌برد. مسئولان زندان شیبان از انتقال فوری او به مراکز درمانی خودداری کردند و او حتی یک روز مرخصی استعلاجی یا عادی دریافت نکرد.
فعالان حقوق بشر و زندانیان سابق، خسرو طرفی، رئیس زندان شیبان، را مسئول ایجاد فضای سرکوب درمانی و محرومیت عمدی از مراقبت‌های پزشکی می‌دانند.
سازمان کارون تأکید می‌کند که دفن اجباری و محروم کردن خانواده‌ها از مراسم سوگواری، نقض آشکار حقوق اولیه خانواده‌ها و زندانیان است.
این اقدامات بخشی از سیاست سیستماتیک محرومیت درمانی و فشار بر زندانیان عقیدتی محسوب می‌شوند و مسئولیت این اقدامات تنها بر عهده مأموران امنیتی نیست؛ سلسله‌مراتب مدیریتی زندان و آمران سیاست‌های سرکوب نیز باید پاسخگو باشند.
