پس از چهار روز بیخبری مطلق از سرنوشت بیش از ۲۰ زندانی سیاسی در زندان قزلحصار، گزارشهای رسیده به «ایراناینترنشنال» حاکی است که نیروهای امنیتی و گارد ویژه زندان با یورش به بند سیاسی، این زندانیان را با اعمال خشونت، بستن دستوپا و کشیدن کیسه بر سر، به سلولهای انفرادی منتقل کردهاند. این زندانیان اکنون در اعتراض به آنچه «سرکوب و خشونت سیستماتیک» خوانده شده، دست به اعتصاب غذای جمعی زدهاند.
یک منبع نزدیک به خانوادهها، چهارشنبه ۸ مرداد به به این شبکه گفت این یورش به بند چهار زندان قزلحصار، مرحلهای تازه از سرکوب هدفمند را رقم زده و هدف آن، برخی از اعضای کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» بوده است.
بنابر این گزارش، دستکم ۲۵ زندانی سیاسی هدف این عملیات بودهاند که از آن میان، مهدی حسنی و بهروز احسانی پس از این حمله اعدام شدهاند. سایر زندانیان نیز به سلولهای انفرادی واحد سه منتقل شده و در بیخبری مطلق نگهداری میشوند.
نام برخی از این زندانیان حمزه سواری، زرتشت احمدیراغب، لقمان امینپور، اکبر باقری، میثم دهبانزاده، سپهر امامجمعه، احمدرضا حائری، اسدالله هادی، رضا محمدحسینی، ابوالحسن منتظر، علی معزی، آرشام رضایی، خسرو رهنما، رضا سلمانزاده، محمد شافعی، مصطفی زمانی و صلاحالدین ضیائی بیان شده است.
شایان ذکر است که حمزه سواری فرزند لفته در تاریخ ۱۱ شهریورماه ۱۳۸۴ زمانی که تنها ۱۸ سال داشت، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.
او توسط دادگاه انقلاب اهواز از بابت اتهامات «افساد فی الارض، محاربه و اقدام علیه امنیت ملی» به اعدام محکوم شد؛ این حکم در نهایت به حبس ابد تقلیل پیدا کرد. و اتهامات افساد فی الارض از پرونده وی برداشته شد.
سواری در طی این بیست سال حبس که نزدیک نه ماه آن را در انفرادی گذرانده است، به بیماری هایی مانند واریکوسل که یک بار هم جراحی کرده و دوباره عود کرده وهمچنین کیست بیکر پشت زانوی راست، آرتروز، معده درد مزمن و در چند سال اخیر پس از تحمل درد فراوان در قفسه سینه و مراجعات مکرر به پزشک زندان واعزام به بیمارستان خارج از زندان معلوم شد که التهاب دیواره ریه هم بیماریهای وی افزوده شده است.
در همین حال، سعید ماسوری، یکی از قدیمیترین زندانیان سیاسی که بیش از ۲۵ سال است بدون حتی یک روز مرخصی در زندان بهسر میبرد، به زندان زاهدان تبعید شده، اما خانوادهاش هیچ تماسی با او نداشتهاند و نسبت به وضعیت او کاملاً بیخبر هستند.
به گفته منبعی نزدیک به خانوادهها، در روزهای پس از یورش خشونتبار به بند سیاسی، خانوادهها هنگام مراجعه به زندان برای ملاقات، با این پاسخ مواجه شدند که زندانیانشان به سلول انفرادی منتقل شدهاند و تا دو هفته اجازه تماس یا ملاقات نخواهند داشت. با این حال، نبود هیچ نشانهای از سلامت جسمی یا محل نگهداری آنان، موجب نگرانی عمیق خانوادهها شده است.