عباس کورکوری، که با نام مجاهد کورکور شناخته می‌شود، بامداد چهارشنبه ۲۱ خرداد اعدام شد؛ فردی که جمهوری اسلامی او را در پرونده تیراندازی مرگبار ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در ایذج (ایذه) و کشته شدن کیان پیرفلک متهم کرده بود. اجرای این حکم در روز تولد کیان پیرفلک، کودک ۹ ساله‌ای که در جریان آن واقعه جان باخت، بسیاری را در شوک و بهت فرو برده است.
خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضاییه، با اعلام این خبر از کورکور به عنوان یکی از «عوامل اصلی ناآرامی‌های ایذه» یاد کرده، اما هیچ اشاره‌ای به محل اجرای حکم نکرده است. با این حال، او در ماه‌های گذشته در زندان شیبان اهواز نگهداری می‌شد.
روز قبل از اعدام، شماری از فعالان حقوق بشر درباره افزایش احتمال اجرای حکم هشدار داده بودند و گزارش‌هایی نیز درباره فراخواندن خانواده او برای ملاقات آخر منتشر شد.
کورکور در آذر ۱۴۰۱ بازداشت و در فروردین ۱۴۰۲ از سوی دادگاه انقلاب اهواز به اعدام محکوم شد. اگرچه این حکم ابتدا در دیوان عالی کشور نقض شد، اما در رسیدگی مجدد، شعبه‌ای دیگر بار دیگر او را به اتهام «محاربه» و «افساد فی‌الارض» به اعدام محکوم کرد.
این در حالی است که خانواده کیان پیرفلک بارها تأکید کرده‌اند که نه‌تنها شکایتی از کورکور ندارند، بلکه به چشم خود دیده‌اند که نیروهای امنیتی خودروی‌شان را هدف قرار داده‌اند. میثم پیرفلک، پدر کیان، در یک پیام ویدئویی گفته بود: «من هیچ شکایتی از مجاهد کورکور و بچه‌های ایذه نکرده و نخواهم کرد، چون من و همسرم به چشم خود دیدیم که نیروهای امنیتی به فرماندهی سردار عیدی علیپور ماشین ما را به رگبار بستند، مرا زخمی کردند و پسرم را به قتل رساندند.»
اعدام مجاهد کورکور، با وجود این روایت‌ها و ابهام‌های گسترده در پرونده، با واکنش‌های بسیاری در شبکه‌های اجتماعی و محافل حقوق بشری روبه‌رو شده است. برای بسیاری، این اعدام نه‌تنها پایانی بر یک پرونده نبود، بلکه آغاز فصل تازه‌ای از پرسش‌هاست.
