گزارش‌ها از زندان شیبان اهواز حاکی از آن است که ناظم بریهی، زندانی سیاسی عرب اهوازی، در هفتمین روز اعتصاب غذای خود در زندان شیبان اهواز در وضعیت جسمانی بسیار وخیمی به‌سر می‌برد. طبق گزارش سازمان حقوق بشر کارون، حال این زندانی بحرانی توصیف شده و او به دلیل کاهش شدید فشار خون و ضعف عمومی چندین بار به بهداری زندان منتقل شده است.
بر پایه این گزارش، ناظم بریهی که از روز جمعه ۲ آبان دست به اعتصاب غذای خشک زده بود، پس از پنج روز ناچار شد آن را به اعتصاب غذای تر تبدیل کند، اما وضعیت جسمی‌اش همچنان رو به وخامت است. با این حال، مسئولان زندان به جای رسیدگی درمانی، او را به سلول انفرادی منتقل کرده‌اند.
پیشتر، منابع آگاه اعلام کرده بودند که مقامات زندان با اعمال فشار بر هم‌بندهای بریهی تلاش کرده‌اند او را وادار به پایان‌دادن اعتصابش کنند، اما او همچنان بر ادامه آن پافشاری کرده است. به گفته سازمان حقوق بشر کارون، سلول‌های انفرادی زندان شیبان اغلب محل نگهداری زندانیان با جرایم خشن است و شرایط آن به‌شدت خطرناک، غیرانسانی و غیربهداشتی گزارش شده است.
این اعتصاب غذای بریهی در پی پیامی از سوی وی در تاریخ چهارشنبه ۲۹ مهر صورت گرفت، که در آن او نسبت به نادیده‌گرفته‌شدن زندانیان سیاسی عرب در طرح‌های عفو عمومی اعتراض کرده و از نهادهای حقوق بشری خواسته بود برای حمایت از این زندانیان اقدام فوری انجام دهند.
سازمان کارون پیش از آن در بیانیه‌ای رسمی، خسرو طرفی، رئیس زندان شیبان اهواز، و آقای حواسی، رئیس حفاظت اطلاعات اداره کل زندان‌های خوزستان را مسئول مستقیم جان ناظم بریهی دانست. این سازمان تاکید می‌کند که مسئولان زندان‌ها در اقلیم اهواز (خوزستان) به‌طور سیستماتیک زندانیان سیاسی و عقیدتی را پس از آغاز اعتصاب غذا، به سلول‌های انفرادی خطرناک منتقل می‌کنند تا آنان را تحت فشار روانی و جسمی قرار دهند.
ناظم بریهی، فعال مدنی اهل حمیدیه و متولد ۱۳۶۵، در تاریخ ۱۹ شهریور ۱۳۸۴ به همراه شش فعال مدنی دیگر بازداشت شد. او پس از هفت ماه بازجویی و شکنجه، در دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام‌های «اقدام علیه امنیت ملی»، «افساد فی‌الارض» و «محاربه با خدا» در ابتدا به اعدام محکوم شد، اما این حکم در دیوان عالی کشور نقض و به حبس ابد کاهش یافت. با گذشت بیش از بیست سال از دوران محکومیت، او تاکنون از حق مرخصی محروم بوده است.
بریهی در پیام خود اعلام کرده بود که طی سال‌های گذشته، نهادهای امنیتی بارها وعده آزادی یا عفو او و دیگر زندانیان سیاسی عرب را داده‌اند، اما در مرحله اجرا از تحقق این وعده‌ها جلوگیری کرده‌اند. او همچنین از وضعیت جسمی وخیم خود شامل مشکلات کلیوی، قارچ پوستی، التهاب مفاصل و درد مزمن سخن گفته و تاکید کرده که به دلیل بی‌توجهی مسئولان زندان ناچار به تکرار اعتصاب غذا شده است.
یکی از منابع ایران‌وایر که مدتی را هم‌بندی ناظم و اغلب زندانیان هم پرونده‌ای او بوده، می‌گوید که برعکس زندان‌های دیگر ایران، در شیبان برای این‌که زندانی اعتصاب کرده را مجبور کنند اعتصابش را بشکند، او را بیشتر آزار می‌دهند و با انتقال به انفرادی، می‌خواهند او را بشکنند: «در زندان‌های دیگر اگر کسی بخواهد اعتصاب غذا کند، در بند نگهش می‌دارند که هم‌بندی‌هایش از او مراقبت کنند یا او را به بهداری منتقل می‌کنند. ولی شیبان اهواز فرق می‌کند. دقیقا وقتی اعلام اعتصاب غذا کند، اول مسوولان زندان می‌آیند و می‌گویند باید شما را به انفرادی منتقل کنیم. انفرادی هم انفرادی معمولی که نیست، انفرادی عمومی است یک سلول خیلی کوچک است که زندانیان جرایم مختلف، از جمله جرایم خطرناک مثل قتل، مواد مخدر در آن هستند. بیشتر تبعیدگاه است، محل تنبیه است. شیبان دو تا از این اتاق‌ها دارد که در هرکدام فقط یک دستشویی هست و یک شیر آب.»
او با تاکید بر این‌که خود رییس زندان شیبان، خسرو طرفی و ریاست حراست آن، حواسی در این شکنجه دادن زندانی که دست به اعتصاب غذا زده، نقش دارند، می‌گوید: « خسرو طرفی و حواسی در این وضعیت زندانیان سیاسی در شیبان مقصر اصلی هستند، به خصوص درباره انتقال زندانی که دست به اعتصاب غذا می‌زند به جایی که شرایطش سخت‌تر بشود.»
این زندانی سیاسی سابق اضافه می‌کند: «در واقع می‌خواهند کسی که اعتصاب غذا کرده را شکنجه کنند که بشکند و دست از اعتصاب بردارد. از بند عمومی به انفرادی می‌برند. این‌ها خودشان بچه‌ها را منتقل می‌کنند. می‌گویند می‌ترسیم کسی که اعتصاب غذا می‌کند، بقیه را هم تحریک کند. اما، این خلاف قانون است که بین جرایم عمومی و خطرناک، تجار مخدرات و قتل می‌برند. این در واقع تحت فشار گذاشتن است.»
به گفته این فرد مطلع، «اکثر کسانی‌که به انفرادی عمومی شیبان منتقل می‌شوند، نه‌تنها از اعتصاب و غذانخوردن بلکه از محیط آن انفرادی و کسانی که با او هم‌بند هستند رنج می‌کشند.»
این شخص مطلع در پایان هم می‌گوید: «سرنوشت ناظم که برای خود و هم‌بندی‌هایش برخاسته در دستان خسرو طرفی است که خود من بارها از او شنیدم که می‌گفت شما را باید همان پانزده-بیست‌سال پیش اعدام می‌کردیم. لطفا صدای ناظم باشید که جز جانش برگ دیگری در دست ندارد و از رسانه‌ها، مردم و فعالان حقوق‌بشر خواسته صدای زندانیان سیاسی عرب باشند.»
گفتنی است که به‌جز ناظم بریهی، عبدالامام زایری، یحیی ناصری، زهیر هلیچی از پرونده انتفاضه ۱۳۸۴ و «جابر آلبوشوکه»، «مختار آلبوشوکه»، «محمدعلی عموری» از پرونده موسسه فرهنگی «الحوار» و «غلامحسین کلبی»، زندانی محکوم به حبس ابد به اتهام عضویت در سازمان مجاهدین خلق در زندان شیبان به حبس ابد محکوم هستند. همچنین حمزه سواری که اکنون در زندان قزلحصار محبوس است نیز از دیگر زندانیان عرب محکوم به حبس ابد است که از پروسه دریافت عفو در نظام قضایی ایران، دو دهه است که محروم مانده‌اند.
در حال حاضر، نگرانی‌ها نسبت به جان ناظم بریهی افزایش یافته است. خانواده او، فعالان حقوق بشر و گروه‌های مدنی ضمن ابراز هشدار نسبت به خطر جانی، خواستار اقدام فوری نهادهای مسئول و مداخله جامعه جهانی برای نجات جان این زندانی سیاسی عرب و رسیدگی به وضعیت سایر زندانیان سیاسی در زندان‌های اقلیم اهواز شده‌اند.
