بامداد چهارشنبه ۵ آذر ۱۴۰۴، ماهر سواری فرزند حبیب، جوان ۲۳ ساله عرب ساکن شهرک حمزه در شهرستان قنیطره (دزفول)، تنها چند ساعت پیش از برگزاری مراسم ازدواجش، در خانه پدری به زندگی خود پایان داد.
بر پایه گفته‌های نزدیکان، فشار سنگین اقتصادی، بیکاری و ناتوانی در تأمین هزینه‌های ازدواج و شروع زندگی مشترک از مهم‌ترین عوامل این تصمیم تلخ بوده است. ماهر قرار بود صبح پنج‌شنبه ۶ آذر به‌همراه عروسش برای آرایش به سالن مراجعه کند و همان روز جشن عروسی برگزار شود.
او پیش از مرگ، یادداشتی کوتاه گذاشته و نوشته بود:
«من با هیچ‌کس مشکلی ندارم و هیچ‌کس هم با من مشکلی ندارد؛ فقط با خودم مشکل دارم.»
دومین خودکشی در همان روز
در همان روز، چهارشنبه ۵ آذر، حوالی ساعت ۱۶، زواد ناصری (عبدالحسین المعتوق آل جبور)، شهروند عرب ساکن روستای غزاویه بزرگ در ۱۰ کیلومتری اهواز نیز به دلیل فقر شدید، بیکاری طولانی‌مدت و ناتوانی در تأمین هزینه‌های زندگی خانواده دست به خودکشی زد و جان خود را از دست داد.
تنها در سال ۱۴۰۴، تاکنون حداقل ۹ مورد خودکشی و خودسوزی مرتبط با مشکلات اقتصادی و بیکاری در اهواز و شهرهای اطراف، به‌جز ده‌ها مورد گزارش‌نشده توسط فعالان حقوق بشر به ثبت رسیده است.
امروز، خانواده سواری، عروس جوان ماهر و مردم شهرک حمزه در بهتی عمیق و اندوهی سنگین فرو رفته‌اند.
این دو فاجعه در یک روز، هشداری جدی نسبت به شدت بحران معیشتی، ناامیدی و فشار روانی حاکم بر جوانان در اقلیم اهواز است.
