با افزایش پیوسته مهاجرت روستاییان به مناطق حاشیه‌ای اقلیم اهواز (خوزستان) و توسعه بی‌رویه این مناطق، چالش‌های تازه‌ای برای مسئولان شهری و استانی این منطقه به وجود آمده است.
براساس آمارهای رسمی، جمعیت حاشیه‌نشین اهواز از ۵۵۰ هزار نفر در سال ۱۳۹۵ به حدود ۶۵۰ هزار نفر طی پنج سال گذشته افزایش یافته و اکنون تعداد حاشیه‌نشینان اهواز به حدود ۱٫۷۵۰ میلیون نفر رسیده است.
شرایط زندگی نامناسب در مناطق حاشیه‌ای اهواز ساکنان مناطق حاشیه‌نشین این اقلیم را با مشکلات متعددی در زمینه‌های زیرساختی، بهداشتی و معیشتی روبه‌رو کرده است.
این در حالی است که نبود آب شرب پایدار و باکیفیت، مشکلات مربوط به آسفالت و فاضلاب، و فقدان سند مالکیت، زندگی را برای مردم این منطقه دشوار کرده است.
در همین راستا، مجتبی یوسفی، نماینده مجلس شورای اسلامی، از تخصیص ناکافی اعتبارات برای حل مشکلات این مناطق انتقاد کرد و اظهار داشت که با اعتبارات قطره‌چکانی نمی‌توان انتظار تحولی اساسی در این مناطق داشت.
عوامل مؤثر بر افزایش حاشیه‌نشینی
سجاد بهمنی، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه چمران اهواز، به دلایل متعددی اشاره کرد که موجب افزایش مهاجرت به مناطق حاشیه‌ای شده است. وی تأسیس شرکت‌های نفتی، نیاز به نیروی کار و تقسیمات اراضی در دوره پهلوی اول، هجوم ریزگردها و بمباران شهرها در دوران جنگ (ایران و عراق) را از جمله عواملی دانست که روستاییان را به مهاجرت به شهرها و اسکان در حاشیه‌های شهرهای اهواز واداشته است.
توسعه بی‌رویه روستاهای اطراف اهواز در دهه اخیر، برخی از روستاهای اطراف اهواز مانند کریشان، زرگان، نهر هاشم، عین دو و دیگر روستاها به دلیل جذب جمعیت روستاییان و توسعه بی‌سابقه، به شهر یا شهرستان تبدیل شده و یا به اهواز پیوسته‌اند. این توسعه بی‌رویه و مهاجرت‌ها، مشکلات جدیدی برای مدیریت شهری اهواز ایجاد کرده است.
لزوم برنامه‌ریزی جامع برای آینده اهواز با توجه به رشد جمعیت حاشیه‌نشین و مشکلات زیرساختی و مدیریتی موجود، نیاز به برنامه‌ریزی جامع و تخصیص اعتبارات کافی برای بهبود شرایط زندگی در این مناطق به شدت احساس می‌شود. در غیر این صورت، اهواز و دیگر شهرهای اطراف با چالش‌های بیشتری در آینده نزدیک مواجه خواهند شد.
